Özgeçmiş



Op Dr Bayram YOLCU 

Bayram YOLCU, MD



E-Mail drbayramyolcu@hotmail.com |op.dr.bayramyolcu@instagram.com

Adres:  Nevşehir Özel  Versa Hastanesi / Nevşehir Spacial Versa Hospital  Nevşehir Turkey |

Kısa Özgeçmiş: 1984 yılında Iğdır doğumluyum. İlk ve Ortaöğrenimi Ardahan'da tamamladım. 1998-2002 yılları arasında Amasya Anadolu Öğretmen Lisesi mezunuyum. 

İş Deneyimi / Professional Experience

         2022 Ortopedi ve Travmatoloji Uzmanı Mitiga Rol 2 Askeri Hastanesi Trablusgarp/Libya 

    Specialist for Orthopedics and Traumatology, Mitiga Rol 2 Military Hospital, Tripoli/Libya

         2021 Ortopedi ve Travmatoloji Uzmanı Nyala Eğitim ve Araştıma Hastanesi Sudan 

    Specialist for Orthopedics and Traumatology Nyala Turkish Hospital, Nyala/Sudan

          2017-2022 Ortopedi ve Travmatoloji Uzmanı Niğde Eğitim ve Araştırma Hastanesi Niğde

   Specialist for Orthopedics and Traumatology Nigde State Hospital, Nigde/Turkey

         2015-2017 Ortopedi ve Travmatoloji Uzmanı islahiye devlet Hastanesi İslahiye/ Gaziantep Specialist for Orthopedics and Traumatology İslahiye State Hospital, İslahiye/Gaziantep/Turkey

         2015 yılından itibaren Ortopedi ve Travmatoloji Uzmanı 

Since 2015 Specialist for Orthopedics and Traumatology

        2013-2015  Ortopedi ve Travmatoloji Baş Asistanlığı Meram Tıp Fakültesi Konya 

Chief ResidentNE University, Meram Medical School Department of Orthopedics and

Traumatology Konya/Turkey

 Eğitim/Education

    2010-2015  Necmettin Erbakan Üniversitesi Meram Tıp Fakültesi, Ortopedi ve Travmatoloji Asistanlığı/NE University, Meram Faculty of Medicine Orthopedic Surgery and Traumatology Residency    Meram/Konya

    2009-2010 Van Yüksek İhtisas Hastanesi Pratisyen Hekimliği/ Van State Hospital General Practitioner

Edremit/Van

    2002 - 2009  Dokuz Eylül Üniversitesi Tıp Fakültesi, Tıp Doktorluğu/ Dokuz Eylül University, Faculty of Medicine Medical Education İnciraltı/İzmir

Yorumlar

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

Nyala'da 24 saat!

Resim
Yeni bir hafta biterken dolu dolu geçen bir haftanın içinden kısa bir kesit ile merhaba. Nyala Türkiye Eğitim ve Araştırma hastanesindeki son yirmi dört saatimle sizlerleyim; Üzerimde müthiş bir ağırlık ve boğazımda havanın kuraklığı, içimi acıtan bir susama hissi ile gözlerimi açtığımda odanın etrafını boydan boya geçen çamaşır ipine asılı yıkanmış elbiseler bana günaydın diyor. Soluma dönüp baktığımda yanımdaki arkadaşım çoktan uyanmış su ısıtıp sabah sabah boğazını sıcak bir şeyler ile ıslatmak için yemekhaneye çoktan yolu almış.  Yorgun bir şekilde yataktan doğrulup terliklerimi buluyor ve sarı ışığın aydınlatmaktan çok sadece yol gösterdiği banyoda Pamukkale travertenleri gibi olmuş klozete bakarken göz yuvalarımı bu kireçli suyla yıkadığımı düşünüp çok fazla su tüketmemeye çalışıyorum. Sonra birkaç adımda beyaz fayanslar dizili uzun koridordan yürüyüp yemekhaneye uyanmak için bir bardak sıcak kahve almaya geçiyorum. Sanırım oda arkadaşımdan başka uyanan yok herkes belki de hava
Devamı
Resim
  Yeni bir haftadan ve covitsiz, maskesiz, özgürce havayı ciğerlerimize sonuna kadar çekebileceğimiz ve yeşilliklere kendimizi atacağımız gelecek güzel günlerin hayaliyle herkese selamlar. Geride kalan bir aya dönüp baktığımda artık burada ki düzensiz düzene ve yaşam şeklime tamamen alıştığımı görebiliyorum. Eskiden yaz tatilinde memurların uğrak deniz kenarı ucuz ama bir o kadarda sevimli kampları olurdu. TCDD, DSi gibi kurumların veya memurların kaldığı bu kamplara benzetiyorum burayı. Yemek saatinden, çalışma ve çay saatine kadar her şey düzenli bir yapıda ve her şey ne eksik, ne fazla. Aslına bakarsanız daha öncede bahsettiğim gibi burası Nyala’da yaşayan ortalama gelire sahip bir insana göre yedi yıldızlı otel konforunda. Su, elektrik, soğuk bir mekan ve yiyecek yemekten başka Afrika’nın orta yerinde çalışan biri daha ne isteyebilir ki. İnsan burada elindekilerinin kıymetini bilmeyi öğreniyor diyebilirim. Televizyon yokmuş, net yavaşmış veya her zaman istediğin ihtiyaçlarına ula
Devamı

Nyala'da Son Bir Adım

Resim
  Sona Doğru; Beni takip eden insanların hatıra ve gözlemlerimi okumayı beklediğini çok iyi biliyor olsam da artık yapılan onca tasvir ve gözleminde neredeyse sonuna geldik diyebilirim. Bir yerden sonra bir hastane veya bir şehir bile dört duvar olup sizi yutmaya çalışıyor ki, işte o zaman insanın kulağında Nazan Öncel şarkısı ‘Gidelim Buralardan Dayanamıyorum!’ çalmaya başlıyor. Sanırım son iki aydır benim başıma gelen yazamama durumu ve melankolinin sebebi bu oldu. İnsanlığın doğuşundan günümüze kadar çağlar boyu göçebe yaşayan ve ancak on bin yıldır yerleşik yaşamaya çalışan bir topluluğun üyesi olsam da sanırım ben bu yerleşik hayat fikrindense, sırtında çantası gezen ve rüzgârın esintisi ile başka bir limanları ziyaret eden tayfalardan olmayı, yeni yerler arama ve bulma heyecanıyla maceraperest rolü oynamayı daha çok seviyorum. Yolculuklar aslında bizi yaşadığımız yere bağımlı hale getiren eşyalardan kurtulmamızı sağlamının yanında, içimizdeki ruhsal fazlalıklardan da uzaklaşm
Devamı