Nyala'da 24 saat!

     Merhabalar herkese. 

    Bugün sizlere Niğde'den  şimdiki görevlendirildiğim şehir Sudan-Nyala 'ya olan yolculuğumdan ve ilk izlenimlerinden bahsetmek istiyorum. Öncelikle Nevşehir, İstanbul, Hartum ve Nyala şeklinde bir seyahat planına uyacağımız için çok yorucu olacağını tahmin edebiliyordum. Ama bu yolculuğun 36 saate varacağını düşünmüyordum. Yolculuğun tüm zorluklarına rağmen yeni yüzler tanımak ve yeni yerler görme isteği beni ayakta tutan güç oldu diyebilirim. Öncelikle Nevşehir Havalimanına gelmeme yardımcı olan Seyfullah sabahın köründe bile olsa yanıma gelip beni götürdüğü için kendisine minnettarım. Aslına bakarsanız Sudan'da bizlerin görev yerine ulaşması için bir sürü ismini bildiğim veya öğrenemediğim insanlara da burada ne kadar teşekkür etsem azdır. 

             

    Soğuk bir ilkbahar mevsiminden kuru bir çöl iklimine gidildiği için her türlü iklim koşullarına uygun ve hazırlıklı olmak gerekiyor bir kere. Ayrıca İstanbul havalimanında gerçekten uzun bir bekleme süresi var ve bu sürede kendinizi oyalayacak şeyler (kitap, dizi, dergi vs) çok gerekli oluyor. Seyahat saati yaklaşınca yavaş yavaş tüm Nyala ekibi toplanıyor ve bir anda yeni insanlarla bir dostluk yumağı oluşturduğunuzu görüyorsunuz. Yolculuk direkt Türk Hava Yolarının 4:20 dakikalık akşam uçuşu ile gerçekleşiyor. Gece uçak yolculuğunun en güzel yanı cam kenarındaysanız İskenderiye, Kahire ve Luxor  boyunca  Nil Nehrinin yılan gibi kıvrılan dansını da ışıklarıyla seyretmek olsa gerek. Sonrasında alabildiğine Afrika'nın düzlükleri ve kurak toprakları Nil Nehrini yapan Beyaz Nil ve Mavi Nil'in birleştiği Hartum'da sonlanıyor.     

    Hartum dışardan modern bir şehir olmanın yanında tarihinde de kadim bir yer olduğunu da belli ediyor. Ancak şehre indiğinizde arap alfabesinden afişleri gördüğünüzde anlıyorsunuz yeni bir kültüre adım attığınızı. Aslına bakarsanız Sudan’da her şey ülkemizin 50 yıl önceki hali gibi gerilerde kalmış. Düzen kendi içinde bir şekilde sağlanıyor ve bir kargaşa içinde kalmamak elde değil çoğu zaman. Havalimanında yalnız sizi bırakmayan farklı bir koku sarıyor ki bunun Hac mevsiminde gelen hacıların sürdükleri çeşitli esanslardan kaynaklandığını düşünüyorum. Orada bizi emekli memur Kasım Bey ve Aziz karşılayarak Türkiye ofisinde dinlenmeye götürmek için eski bir minibüse götürüyor. Bu minibüs ve diğer ulaşım araçları (tripod, rakşa vs) insanda acaba burasının Hindistan’ın bir şehrimi imajı katıyor. Ama İslam coğrafyasının eserleri ve giyilen kıyafetlerle bunun farklı bir kültür ve ülke olduğunu kanıtlıyor. Hartum  şehrini gezme imkanı bulamasak ta ertesi gün Nyala transferi için şehirde giderken her şeyi gün ışığında daha rahat görmemizi sağlıyor. Yol kenarlarında toprak birikintiler, eşeğin çektiği arabalar ve yol kenarlarında uyuyan insanlar bu yoksul kentin kaderi gibi. Nyala uçağı için gittiğimiz havalimanı bizim otobüs terminalleri gibi uçak doldu mu kalkıyor arkadaşlar. Ne zaman gideceğiniz veya uçakta nereye oturacağınız net değil! Sağ salim biz bu aşamayı arkadaşarlarımızla beraber hareket ederek ve tabi anlayamadığımız bir yolla Kasım ve Aziz Beyin hallettiğine şahit olduk. Bu şehirde o kadar dikkat çekiyorsunuz ki sanki herkes sizi izliyor gibi.

          Hartum- Nyala uçuşu 90 dakika ve hiçbir hava olayının olmadığı puslu ve tozlu bir havada aktığı için çok sorunsuz şekilde geçti diyebilirim. Ancak uçuşa hostes ve kaptanın dualar ve salavat ile başlaması garip gelmedi desem yalan olur. Nyala’ya indiğimizde güneş tam tepemizde ve asfaltta yumurta pişirmeye hazır gibi gözlerini bize dikmiş izliyordu. Sıcak hava akımına kapılan kuşlar gibi birbirmizi takip ederek oradan çıkabildik. 

    Hastane yolculuğumuz için son seferimizde şehrin içinden geçerken herkes nereye geldiğini net olarak anlamıştı. Susuz, fakir ve yoksul bir halkın içinde umut ışığı olmaya acılarını dindirmeye gelmiş bir avuç insandık aslında. Şehirdeki trafik kargaşası, plakasız araçlar ve kural tanımaz, ehliyetsiz sürücülerin sürdüğü rakşalar denetimsizliği çok güzel özetliyordu. Yol kenarında dinlenen insanlar ve sıcak havanın etkisi ile susuzluktan kavrulan tozlu yollarda gitmeye çalışan eşek arabaları fakirliğin ve yokluğun imzasını bu kıtaya böyle bir görüntü ile atıvermiş doğrusu. Hastaneye varınca memleketlerinden bir selam almaya gelen güler yüzlü ekibin karşılaşması ile yeni evimize geldiğimizi anladık aslında. Çok yorucu olan bu yolculuğun böylesine güzel bir ortama bizi getirmesinden hepimiz çok minnettardık. Ama o kadar yorulmuşuz ki bugün sanırım iyi bir uyku çekmemiz lazım o yüzden ilk izlenimlerim dışındaki görüşlerimi bir sonraki sefere yazmayı planladım. Mutluluk ile kalın…